Categorie: Nieuws

Afgelopen zaterdag hebben wij als STG een shorttrackwedstrijd georganiseerd. En niet zomaar een wedstrijd; het ging om het befaamde internationale herfsttoernooi, of eigenlijk Autumn Tournament dus. Zonder al te veel in details te treden is wel te zeggen dat het organiseren van dit evenement een stevige klus bleek voor het grotendeels nieuwe bestuur. Zo stevig dat er denk ik een recordaantal appjes is verstuurd, er misschien wel sprake was van enige stressmomenten en iedereen wel een keer ’s nachts wakker is geschrokken met een nare droom over helmcapjes of QR codes. Met als spannend hoogtepunt het momentwaarop bleek dat het aantal aanmeldingen na opening van de inschrijving de verwachtingen ver oversteeg, en daarna maar bleef stijgen en stijgen…

Maar gelukkig bleek uiteindelijk overal een oplossing voor te zijn en hebben we kunnen rekenen op een enorme hoeveelheidinformatie, hulp en steun van professionals en vrijwilligers die er mede voor hebben gezorgd dat alles de dag zelf uiteindelijk op rolletjes liep. De boel werd in een razend tempo opgebouwd, de techniek stond als een huis, de officials (juryleden, klokkers, fotofinish, scheidsrechter etc.) waren scherp en kundig, de blokjesleggers flitsend en altijd op de goede plek, de EHBO’ers stonden paraat en waren meteen ter plaatse waar dat nodig was (niet zo vaak en niets ernstigs gelukkig), de studentenvrijwilligers enthousiast, de financiën en inschrijvingen op orde, de muziek swingend, de catering perfect in orde… en nou weet ik zeker dat ik nog een heleboel dingen vergeet. Wat maar weer aangeeft aan hoeveel dingen er gedacht moest worden. Maar het was een ontzettend geslaagde dag!

Een verslag vanuit de heatbox

Wat ook een beste klus bleek was de heatbox, al zeg ik het zelf (knipoog). Met bijna 200 deelnemers kun je zelf wel nagaan hoeveel heats er moesten worden gereden. En iedere keer precies de goede rijders op het ijs krijgen is dan best een uitdaging. Er waren veel categorieën en dat is voor een heatboxmedewerker wel ontzettend leuk hoor. Kleine zenuwachtige jochies, meisjes die bijna niet op het bankje konden blijven zitten zo graag wilden ze rijden. Geitende nonchalante meiden, stoere jongens, serieuze vrouwen, (Belgische) mannen met humor. Echt van alles wat. En wat was iedereen positief en scherp! Er stond ontzettend veel druk op het programma, er mocht geen seconde verloren gaan. Maar wat dachten rijders goed mee. We hebben het hele programma gewoon binnen de tijd kunnen afronden en dat was mede aan hen te danken. En natuurlijk aan de hulp bij de deuren, want ik denk niet dat de studenten die deze klus op zich hebben genomen in hun leven zo vaak deuren open en dicht hebben gedaan. En het zijn best zware deuren hoor!

Het enige nadeel van heatboxmedewerker zijn is dat je van de wedstrijden zelf weinig meekrijgt. Natuurlijk zie je de rijders meteen als ze van het ijs af komen. De één geladen want de volgende rit moet echt beter, de andere met de glimmende ogen van iemand die waarschijnlijk een PR op de klok heeft zien staan, weer een andere diep teleurgesteld, of in tranen na een val. Al deze momenten zijn ook wat sport zo mooi maakt. En dat is precies waar ik van heb mogen genieten deze dag.

Shorttrack Groningen zelf

Er deden tien rijders mee van STG, best lekker hoor, zo’n thuiswedstrijd. Voor Jet en Bas was het de eerste wedstrijd, en ook Thijs kwam eigenlijk voor het eerst op een serieus toernooi in actie. Top gedaan jongens, hopelijk vonden jullie het leuk en mogen we jullie snel weer een keer zien strijden in het prachtige pak met de Groninger vlag. Routiniers Nikita, Kelvin, Janna, Jasmijn, Iben, Edwin en Jort hebben zich van hun beste kant laten zien. Vermeldenswaardige is in ieder geval de winnende rit van Jort en de ‘star class waardige’ tijd van Iben. Maar zoals ik al zei, van de wedstrijden zelf krijg je niet zoveel mee in de heatbox. Dus als ik hier iets interessants vergeet te melden dan is dat heel goed mogelijk.

Nogmaals wil ik heel graag iedereen hartelijk bedanken die één of meerdere steentjes heeft bijgedragen aan deze fantastische dag. Bedankt vrijwilligers, rijders, supporters etc. Met toch nog even een bijzondere vermelding voor de scheidsrechter en de blokjesleggers, want voor iedereen was het een hele lange dag, maar om die van 10 tot 7 uur volledig op de schaatsen op het ijs door te brengen, dan moet je echt van goeden huize komen. Een voetenbadje was vast geen overbodige luxe die avond.

 

En shorttrackclubs uit binnen- en buitenland… mooi dat jullie er waren. Heel graag tot volgend jaar!

Daar stonden ze weer; de vier dappere Grunnegers (geen Drenten mee vandaag) tussen alle Friezen. Afgereisd naar Leeuwarden dit keer, op een vrij pittig tijdstip voor de zaterdagochtend. Maar om 9 uur stonden Edwin, Iben, Jasmijn en Janna weer paraat in de Elfstedenhal. En ze hadden er zin in! Begin van de week was Iben nog ziek, maar ze durfde het vandaag aan om te rijden gelukkig. Jasmijn wist na de laatste wedstrijd dat er voor haar wel wat te halen viel en Janna was vooral onder de indruk van het feit dat het deze keer geen 333 meter maar 500 meter ritten bleken te zijn. Dat is andere koek zeg. Edwin had stevig op zijn starts geoefend en wilde daar dan ook wat extra seconden uit gaan halen. En coach Finn bleek weer een vol te zitten met goede tips, dus de rijders stonden scherp en geladen aan de start.

Er waren behoorlijk wat valpartijen op het Leeuwarder ijs. Maar alle Groningers bleven op de ijzers en hier en daar een misslag was het enige wat er op aan te merken viel. De resultaten waren dan ook veel beter dan de vorige wedstrijd in Heerenveen en na drie ritten zaten er een paar tevreden rijders op de bankjes. Er sneuvelden zelfs een paar PR’s dus een prima dag. Die starts van Edwin zaten er inderdaad lekker in. Jasmijn reed een mooie A finale, Iben had hele keurige ritten en Janna blijkt prima 500 meter te kunnen rijden, al mag er nog wel wat extra power op de laatste meters (of zoals de coach zei: de finish ligt niet na de bocht!).

Ook nu werd er één van de STG rijders geleend voor de relay. Jasmijn reed mee met een ander team. Ze heeft even goed kunnen laten zien hoe het eigenlijk moet, maar we hopen eigenlijk nog een keer met een STG team mee te kunnen doen dit seizoen

We stonden nog maar net weer op het Kardinger ijs en toen dienden de eerste wedstrijden zich alweer aan. Dat was wel even slikken, maar een redelijke STG-delegatie durfde het aan. Er was zelfs een dappere rijder die zich op twee wedstrijden aan de start presenteerde dit weekend!

Op zaterdag stond de Hutspot cup in Leiden op het programma. De laatste keer op het oude baantje misschien wel? Vanwege de regiowedstrijd in Heerenveen op zondag had alleen Jasmijn zich opgegeven in Leiden. Maar ze reed daar even al haar PR’s aan gort, dus zeker niet voor niets de lange rit gemaakt!

Op zondag stonden er maar liefst vier STG-rijders klaar in Heerenveen: Edwin, Iben, Jasmijn en Janna. Even weer de sfeer proeven, en voor coach Hilco een goed moment om even te zien hoe de rijders reageren op wedstrijdspanning. De conclusie is… dat daar nog wel wat te halen valt! Laten we zeggen dat er een paar lekkere ritten tussen zaten, los van een paar valpartijen, een blessure en een kleine diskwalificatie. Maar de kop is eraf, vanaf hier alleen maar naar boven!
Edwin werd nog gescout door de Tukkers en heeft ze aan een mooie derde plaats geholpen bij de relay. Maar hij besloot gelukkig om in de Groninger vlag te blijven rijden. Staat hem goed!

De uitslagen van de regio zijn hier terug te vinden, die van de hutspotcup hier.

Volgende wedstrijd is op 15 oktober in Leeuwarden.

22_ansichtkaart_shorttrack_ab_RH_2608-1

PDF Embedder requires a url attribute

Maar liefst zes STG sporters kwamen in actie in Leiden afgelopen zaterdag. Alle junioren D, E en F van het hele land waren uitgenodigd en kwamen ook massaal naar Leiden voor de (voor de meesten) laatste wedstrijd van het seizoen 2021-2022. Resultaat was een vol programma van 10.00 tot 18.00 uur! Wel lekker vaak in actie allemaal; maar liefst vijf keer per persoon.

We waren mooi op tijd aanwezig om de helmcaps in ontvangst te nemen en een kleedkamer te scoren. Dat was wel een verschil met afgelopen oktober in deze ijshal zeg! Toen mochten we vanwege de coronamaatregelen niet in de kleedkamers en waren we genoodzaakt de hele dag in de ijzige kou door te brengen (ik denk nog even aan de life saver van Jellien: die appte om 5 uur ’s morgens dat een dekentje meenemen geen overbodige luxe zou zijn!). Nu mochten we tussen de ritten door even lekker de warme kleedkamer in. Volgens de planning is dit de laatste wedstrijd in de oude ijshal, er wordt inmiddels gebouwd aan een nieuwe. Nou, we zien de uitnodiging graag tegemoet!

Onder de bezielende leiding van trainer Hilco gingen Nikita en Janna van start bij de meisjes junioren E. Iben, Jasmijn en Zoë reden bij de meisjes junioren D en Kelvin bij de jongens junioren D. Vooral Iben was op papier wel een kanshebber voor de A finales, maar helaas kwam ze, in een hele sterke eerste rit, ten val in de laatste bocht. Iedereen even de rit nabespreken met de trainer, die het best druk had zo met zes pupillen in verschillende categorieën. Maar tussen de wedstrijden door zag hij zelfs nog kans om de schaatsen van een aantal rijders onder handen te nemen: top!

Wat tips en tops van de aanwezige ouders, peptalk van de trainer, broodje, yoghurtje en weer door naar de halve finale, die voor de één wat beter ging dan de ander. En de finales net zo; nieuwe ronde nieuwe kansen. Iedereen had er wel één of meer lekkere ritten tussen zitten en volgens mij zijn er wel wat PR’s gesneuveld. Niet te vergeten, ook Ryan en Lucien konden we tussendoor aanmoedigen. Die zijn ook nog wel een beetje van ons natuurlijk! Het publiek was heel enthousiast en kreeg absoluut ‘waar voor zijn geld’. Nog een superfinale, die razend spannend was, want ook bij de concurrentie sloeg de vermoeidheid behoorlijk toe. Knap hoor hoe de rijders zich steeds weer kunnen opladen. Iedere keer weer een kans en met zo’n verbeten koppie aan de start.

Nog een relay rijden met de vier dames. Nikita, de vijfde dame, hadden we namelijk even uitgeleend aan de Leienaren als dank voor de gastvrijheid en het organiseren van het toernooi. Dan krijg je natuurlijk de dapperste rijdster! En het resultaat was heel goed, voor beide ploegen, ook al bleek het feit dat Trias de andere twee ploegen in de baan twee keer lapte wel voor wat verwarring te zorgen. De dag was zo voorbij! Met dank aan de organisatie trouwens want je maakt zelden mee dat je op zo’n strakke planning inloopt op het schema. Maar ze speelden het klaar in Leiden. Bedankt!

De uitslagen zijn hier te vinden en de foto’s op onze facebookpagina.